IMPACTO DA EDUCAÇÃO E DO DESENVOLVIMENTO DE NEGÓCIOS COMERCIAIS NO DESENVOLVIMENTO SUSTENTÁVEL
IMPLEMENTAÇÃO BASEADA NAS PARTES INTERESSADAS
DOI:
https://doi.org/10.18316/rcd.v17i45.12452Palavras-chave:
Turismo, Sustentabilidade, Teoria das Partes Interessadas, Atratividade Regional, Compromisso Regional, Atitude AmbientalResumo
Hoje, o conceito de desenvolvimento sustentável surge como um conceito que precisa ser aprendido e implementado tanto para universidades quanto para empresas comerciais e países. As três dimensões importantes do desenvolvimento sustentável, econômica, social e ambiental, precisam ser bem conhecidas tanto pela geração atual quanto pelas gerações futuras. Dentro do escopo da teoria das partes interessadas, as partes interessadas precisam fazer tudo o que puderem econômica, social e ambientalmente para o desenvolvimento sustentável. Neste estudo, o objetivo foi determinar se as dimensões do desenvolvimento sustentável e os conceitos de atitude ambiental, comprometimento regional e senso de pertencimento e atratividade regional têm efeito no desenvolvimento de universidades e empresas comerciais e se o conceito da teoria das partes interessadas tem efeito no desenvolvimento sustentável. A pesquisa conduzida para a pesquisa foi aplicada a shopping centers que operam na província de Samsun e áreas universitárias onde a participação era considerada alta. Como resultado da coleta e exame dos dados, foi visto que o desenvolvimento de centros educacionais e comerciais tem efeito no comprometimento regional e na atratividade regional, as decisões do governo local têm efeito no desenvolvimento de centros educacionais e comerciais e na atitude ambiental, e a atratividade regional tem efeito e significância na atitude ambiental e no apego regional.
Referências
Akgül, U. (2009). Sürdürülebilir Kalkınma: Uygulamalı Antropolojinin Eylem Alanı. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 13(3), 133-164.
Aktaş, S. & Batman, O. (2010). Efsanelerin Turistik Çekicilik Üzerine Etkileri: Profesyonel Turist Rehberlerine Yönelik Bir Araştırma. e-Journal of New World Sciences Academy Social Sciences, 5(4), 367-395.
Akyurt, H. (2008). Turizm Bölgesine Yönelik Talebi Etkileyen Faktörlerden İmaj ve Çeşme Örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Alptekin, D. (2011). Toplumsal Aidiyet ve Gençlik: Üniversite Gençliğinin Aidiyeti Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Altınay, A. (2016). Entegre Raporlama ve Sürdürülebilirlik Muhasebesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25(3), 47-64.
Altunok, A. E. (2013). Sürdürülebilir Kalkınmanın Sürdürülemezliği. Kamu İç Deneticileri Derneği, 12, 39-44.
Ayaş, N. (2007). Çevresel Sürdürülebilir Turizm Gelişmesi. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(1), 59-69.
Bauen, R., Bryan, B. & Kirk, J. (1996). Sustainable Community Checklist. (1. Edition). Seattle: University of Washington.
Becan, C. (2011). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kavramının Paydaş Teorisi ve İletişim Yaklaşımı Açısından Değerlendirilmesi: Bankaların Basın Bültenlerine Yönelik Bir İçerik Analizi. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 7(1), 16-35.
Bezirgan, M. (2014). Turistik Destinasyonda Fiyat Değeri, Aidiyet ve Davranışsal Niyetler Arasındaki İlişkilerin Belirlenmesi: Kemer Örneği. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(5), 524-539.
Bildik, G. (2011). İlköğretim 7. Sınıfta Verilen Çevre Konusunun Öğrencilerin Çevresel Tutumu ve Çevre Bilgisi Üzerine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Bülbül, Y. (2007). Ortaöğretim Çevre ve İnsan Dersinde İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Çevreye Yönelik Tutumlara ve Erişime Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çanakkale 18 Mart Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
Çelik, Y. (2006). Sürdürülebilir Kalkınma Kavramı ve Sağlık. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 9(1), 19-37.
Çetin, Ç., Varan, S. & Fışkın, C. (2015). Sürdürülebilirlik Raporlamasında Paydaş Katılımı: Türkiye’deki Firmaların Analizi. Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi, 6(1), 9-35.
Çetin, M. (2006). Teori ve Uygulamada Bölgesel Sürdürülebilir Kalkınma. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 7(1), 1-20.
Dinçer, M. Z. & Aslan, Ö. (2008). Sürdürülebilir Kalkınma, Yenilenebilir Enerji Kaynakları ve Hidrojen Enerjisi: Türkiye Değerlendirmesi. İstanbul: Sektörel Yayınları.
Dönmez, D. (2008). Paydaş Teorisi Çerçevesinde Otel İşletmelerinin Seyahat Acentaları ile İlişkileri ve Otel İşletmelerinin Performansı Arasındaki İlişkiye Yönelik Bir Araştırma. Yönetim Dergisi, 19(61), 91-112.
Dulupçu, M. A., Sungur, O. & Keskin, H. (2009). Bölgesel Kalkınmada Yeni Yaklaşımlar ve Türkiye’de Kalkınma Planlarına Yansımaları: Kalkınma Planlarının Yeni Teoriler Açısından Değerlendirilmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(5), 239-248.
Engin, B. & Akgöz, E. (2013). Sürdürülebilir Kalkınma ve Kurumsal Sürdürülebilirlik Çerçevesinde Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kavramının Değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 8(1), 85-94.
Ertuğrul, F. (2008). Paydaş Teorisi ve İşletmelerin Paydaşları ile İlişkilerin Yönetimi. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 31, 199-223.
Gür, B. (2012). Sürdürülebilir Kalkınma, Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Türkiye’de Mikro Finansman Uygulamaları. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(11), 87-106.
Güzel, B. (2017). Topluluk Duygusu, Çevresel Sorumlu Davranış ve Çevresel Sürdürülebilir Turizm Tutumuna Yönelik Bir Model Önerisi. Adnan Menderes Üniversitesi Turizm Fakültesi Dergisi, 1(3), 27-42.
Katiliute, E. & Daunoriene, A. (2015). Dissemination of Sustainable Development on Universities Websites. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 191, 865-871.
Kaypak, Ş. (2011). Küreselleşme Sürecinde Sürdürülebilir Bir Kalkınma İçin Sürdürülebilir Bir Çevre. 13(20), 19-33.
Kılıç, S. (2012). Sürdürülebilir Kalkınma Anlayışının Ekonomik Boyutuna Ekolojik Bir Yaklaşım. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 47, 201-226.
Kızılırmak, İ. (2006). Türkiye’de Düzenlenen Yerel Etkinliklerin Turistik Çekicilik Olarak Kullanılmasına Yönelik Bir İnceleme. Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15, 182-196.
Kişioğlu, E. & Selvi, M. S. (2013). Yerel Etkinliklerin Tekirdağ’ın Destinasyon İmajına Etkisi: Yerel Paydaşlar Açısından Bir Değerlendirme. IAAOJ-Social Sciences, 1(1), 68-102.
Kocaman, S. (2012). Destinasyon Yönetimi Kapsamında Marka Kimliğine Etki Eden Faktörlerin Marka İmajına Etkisi: Alanya Örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
Maignan, I., Ferrell, L. & Ferrell, O. C. (2005). A Stakeholder Model for Implementing Social Responsibility in Marketing. European Journal of Marketing, 39(9), 956-977.
Mawhinney, F. (2002). Sustainable Development and Health: Concepts, Principles and Framework for Action for European Cities and Towns. European Sustainable Development and Health Series. (Series: 1). Copenhagen.
Mitchell, R. K., Agle, B. R. & Wood, D. J. (1997). Toward A Theory of Stakeholder Identıfıcatıon and Salience: Defining the Principle of Who and What Really Counts. Academy of Management Review, 22(4), 853-886.
Oktay, B. (2005). A Model for Measuring the Sustainability of Historic Urban Quarters: Comparative Case Studies of Kyrenia and Famagusta in North Cyprus. Unpublished Doctorate Thesis. Eastern Mediterranean University, Famagusta.
Özdevecioğlu, M. (2003). Algılanan Örgütsel Destek ile Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişkilerin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(2), 113-130.
Öztop, S. (2014). Kurumsal Aidiyet Bilincinin Çalışanların Örgütsel Değişim Algısı Üzerinde Etkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(1), 299-316.
Philips, R. (2004). Ethics and A Manager's Obligations Under Stakeholder Theory. Ivey Business Journal, 2(3), 1-4.
Sarıçoban, K. (2011). Türkiye’de Uygulanan Çevre Politikalarının Sürdürülebilir Kalkınma Üzerine Etkileri. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Sarıkaya, M. (2011). Paydaş Yaklaşımı Bağlamında İşletme-Paydaş Etkileşimi ve Stratejik Paydaş Analizi. Ankara Sanayi Odası Yayın Organı (Eylül /Ekim), 43-58.
Seydioğulları, H. S. (2013). Sürdürülebilir Kalkınma İçin Yenilenebilir Enerji. Türkiye Mühendisler ve Mimarlar Odası Başkanlığı-Şehir Odacıları Odası Dergisi, 23(1), 19-25.
Soubbotina, T. P. (2004). Beyond Economic Growth: An Introduction to Sustainable Development. The World Bank. (2. Edition). Washingon.
Şen Demir, Ş. (2010). Çekici Faktörlerin Destinasyon Seçimine Etkisi: Dalyan Örneği. Ege Akademik Bakış, 10(3), 1041-1054.
Teksöz, G. (2015). Geçmişten Ders Almak: Sürdürülebilir Kalkınma için Eğitim. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 31(2), 73-97.
Tıraş, H. H. (2012). Sürdürülebilir Kalkınma ve Çevre: Teorik Bir İnceleme. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(1), 57-73.
Turan, Ş. (2014). Küreselleşen Dünyada Sürdürülebilir Kalkınmanın Önemi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Trabzon.
Ünal, S., Mançuhan, E. & Sayar, A. A. (2001). Çevre: Bilinci, Bilgisi ve Eğitimi. Marmara Üniversitesi Yeni Teknolojiler Araştırma ve Geliştirme Merkezi, İstanbul.
Yalçınkaya, A., Durmaz, V. & Adiler, L. (2011). Sürdürülebilir Kalkınma ve Kurumsal Sürdürülebilirlik İçin Yeni Ölçümleme: Üçlü Performans. 9. International Conference on Knowledge, Economy&Management Proceedings. Saraybosna.
Yavuz, C. (2016). Turizmde Sürdürülebilirlikte Halkla İlişkiler Çalışmalarının Önemi. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(3), 329-338.
Yıldırım, U. & Marin, M. C. (2004). Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar Ekolojik, Ekonomik, Politik ve Yönetsel Perspektifler. İstanbul: Beta Basım Yayım.
Yoon, Y. (2002). Development of A Structural Model for Tourism Destination Competitiveness from Stakeholders’ Perspectives. Unpublished Doctorate Thesis. Virginia Polytechnic Institute and State University.
Downloads
Publicado
Edição
Seção
Licença
Copyright (c) 2025 Aydın Ünal, Emre Çilesiz, Emrah Örgün, Bünyamin Göçgün, Hülya Eraslan
Este trabalho está licenciado sob uma licença Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Conforme recomendado pelo o Public Knowledge Project, a RCD adota para seus artigos uma licença CREATIVE COMMONS: Atribuição CC BY 4.0.
Esta licença permite que outros distribuam, remixem, adaptem e construam sobre o seu trabalho, mesmo comercialmente, desde que lhe dêem crédito pela criação original.
Esta é a licença mais adequada oferecida.
Recomendado para a máxima divulgação e uso de materiais licenciados.
